Een stapje terug?
Ontslagen worden is vaak traumatisch. Niet zelden hebben ontslagen mensen al een speldje voor 12,5 of zelfs 25 jaar trouwe dienst op zak. Met enige trots vertel je in de kantine dat je laatste ziektedag ergens begin vorig decennium was, toen de Twin Towers nog rechtop stonden en Pim Fortuyn nog leefde. En dan toch … ineens hebben ze je niet meer nodig. Aan een gestaag klimmend loopbaanpad komt ineens een einde.
Je eerste reactie zal er vaak één zijn van verzet. Je zult je omgeving en de wereld wel eens laten zien wat je waard bent. Dat is een vrij normale reactie als je ego zo gekrenkt is, maar is het ook de beste reactie?
Onlangs kwam Marco van Basten in het nieuws dat hij een stapje terug doet. Hij hoeft niet langer hoofdtrainer te zijn bij AZ, maar neemt genoegen met een rol als assistent. De stress van het hoofdtrainerschap werd hem te veel.
Afgelopen zomer kwam ik iets vergelijkbaars tegen. Op rondreis in Canada belandde ik in een bescheiden motel in een piepklein stadje. Het motel was op het eerste gezicht weinig indrukwekkend, maar tot mijn verbazing hingen aan de muur bij de receptie foto’s van de eigenaar, samen met de groten der aarde. Die waren echter niet allemaal in dat stadje langs geweest. Integendeel, de eigenaar bleek een hotelmanager uit Schotland. Jarenlang had hij zich uit de naad gewerkt in één van de duurste hotels van Glasgow. Na 25 jaar was hij het zat. Hij zegde zijn baan op, kocht een klein motel ergens achteraf in Canada en geniet nu van een werkpensioen.
Misschien schrik je van het idee of schrik je als je outplacementbegeleider zoiets voorstelt. Maar je zou de eerste niet zijn. Topfuncties worden steeds meer topsport waar je een uitstekende geestelijke en lichamelijke conditie voor nodig hebt. Hoe later in je carrière, hoe lastiger het wordt de top te bereiken, of te behouden.
Wil je werkelijk nog een stapje hoger? Is een stapje opzij, of misschien zelfs een stapje omlaag, niet veel aantrekkelijker?
In een goed outplacementtraject ga je eerst aan de slag met vragen over wie je bent en wat je werkelijk wilt, voordat je een baan gaat zoeken die bij je past. Menigeen heeft in de outplacement pas z’n werkelijke bestemming gevonden. En dat die wel eens afwijkt van wat je oorspronkelijk had bedacht… soms is dat maar goed ook!